HISTORIA SIECI KOMPUTEROWYCH
Początki sieci sięgają jeszcze lat 70 XX wieku gdy powstała pierwsza sieć AlochaNET. Jej zamysł był bardzo prosty nadawca zaczynał transmisję informacji zawartych w ramkach. Następnie czekał na potwierdzenie odebrania owej ramki od odbiorcy. Po jej otrzymaniu cała procedura zaczynała się od początku.
Niestety ze względu na mnogą liczbę kolizji (każde z urządzeń mogło wysłać sygnał w tym samym czasie) sieć taka była bardzo wolna i nie nadawała się do zaawansowanych zastosowań. Kamieniem milowym w procesie ustanawiania standardu sieci było opracowanie przez Robert Metcalfe i David Boggs'a (obecnie najbardziej popularnego) Etherntu opartego na kablu koncentrycznym. Kolejnym krokiem było przedstawienie owego pomysłu na "National Computer Conference" która miała miejsce w 1976 roku. Formalna specyfikacja została opracowana i opublikowana dopiero w 1980 roku przez trzech gigantów ówczesnego rynku. W 1985 została zaakceptowana przez "Institute of Electrical and Electronics Engineers", ustanawiając normę IEEE 802.3. Od tego czasu popularność sieci Ethernet (dzięki szerokiemu zastosowaniu w przemyśle, szeroko pojętej rachunkowości oraz w wielu innych dziedzinach) bardzo wzrosła uzyskując dzisiejszą wagę. Można nawet przypuszczać iż wniosła istotny wkład w postęp oraz dzisiejszy standard życia.
A oto kilka przydatnych dat wartych zapamiętania:
Lata 60-te Izolowane systemy komputerowe.
1969-1990 ARPANET - Advanced Research Project Agency Network.
1978 UUCP - UNIX to UNIX copy.
1979 USENET - Users Network.
1981 CSNET - Computer Science Network.
1983 FidoNet.
1983 Internet (TCP/IP)
1984 NSFNET - National Science Foundation Network.
1987 OSI - Open System Interconnection.
1988 GOSIP - Government OSI Profile.

W odpowiedzi na wystrzelenie pierwszego Sputnika przez Rosję (1957 r.) Departament Obrony Stanów Zjednoczonych utworzył organizację o nazwie ARPA (Advanced Research Project Agency), która miała unowocześnić armię amerykańską. Dwanaście lat później owa organizacja opracowała projekt pod nazwą ARPAnet - plan utworzenia wojskowej sieci badawczej, pierwszej na świecie zdecentralizowanej sieci komputerowej.

Projektowana sieć miała składać się z dużej liczby komputerów przesyłających pomiędzy sobą dane w tzw. pakietach, czyli niewielkich porcjach, połączenia miały być wyznaczane w sposób dynamiczny, tzn. maszyny A i B powinny umieć nawiązać kontakt dzięki różnym stacjom pośrednim.
Świat komputerów tworzyły wtedy komputery centralne (mainframe computers, tzw. superkomputery) oraz podłączone do nich terminale.
Były one wrażliwe na uszkodzenia - uszkodzenie układu centralnego równało się zniszczeniu całego systemu.
Stąd wizja niezależnych inteligentnych komputerów wymieniających dane przez sieć była pomysłem budzącym wielkie zainteresowanie - zamach bombowy na zdecentralizowaną sieć komputerową mógł w najgorszym wypadku wyeliminować tylko kilka węzłów, pozostawiając resztę nietkniętą i zdolną do dalszej obsługi nieuszkodzonych połączeń.
UUCP (Unix-to-Unix CoPy)początkowo program działajacy pod kontrolą systemu operacyjnego Unix.
Umożliwiał przesyłanie plików pomiędzy systemami za pomocą komutowanych linii telefonicznych.
Dziś termin ten jest bardziej powszechnie używany do określenia wielkiej międzynarodowej sieci, w której protokół UUCP używany jest do przesyłania poczty elektronicznej i Usenet News.
Usenet News dostępny przez Internet system elektronicznej wymiany komunikatów utworzony początkowo przez społeczność użytkowników systemu Unix.
Forum dyskusyjne wykorzystywane przez miliony użytkowników w prawie każdym kraju świata.
Usenet News składa się z tysięcy hierarchicznie uporządkowanych tematów.
Główne tematy (grupy) to m.in. "comp" dla tematów związanych z komputerami, "rec"dla tematów związanych z wykorzystaniem czasu wolnego, "soc" dla tematów związanych ze społeczeństwem, "sci" dla tematów naukowych itp.
W każdej grupie są podgrupy, takie jak "rec.music.classical" zajmujące się muzyka klasyczna czy "sci.med.physics" dla dyskusji poświęconych zastosowaniom fizyki w medycynie.
Wraz z rozwojem połączeń skupiono uwagę na tworzeniu "bramek" (ang. gate), które umożliwiały i rozszerzały możliwości komunikowania się lokalnych sieci z innymi operatorami.
Na początku lat 80-tych, środowiskom naukowym i akademickim w całym kraju udostępniono nieco bardziej zharmonizowane połączenia komputerowe - Computer Science Network (CSNET) i BITNET.
Nie były one częścią Internetu, jednakże później stworzono specjalne pomosty (bramki) pozwalające na wymianę danych użytkownikowi tych sieci.
Sieć Fidonet powstała w 1982 roku w USA i była w zasadzie pierwszą na świecie rozległą siecią komputerową, z rozproszonym zarządzaniem i dostępną dla każdego właściciela komputera.
Swoją nazwę wzięła od imienia jamnika twórcy sieci - Toma Jenningsa.
W szczytowym okresie swojego rozwoju (ok. roku 1995) Fidonet łączył ponad 30000 BBS-ów, co oznacza co najmniej dwa-trzy razy tyle pojedynczych użytkowników.
Obecnie liczba ta nieustannie maleje (ok. 10000 BBS-ów w (2003 roku) a cała sieć, na skutek powszechnego dostępu do Internetu powoli zanika.
W Polsce swój największy rozkwit Fidonetu datuje się na lata 1995-1996, kiedy to sieć miała ponad 300 węzłów i kilka tysięcy użytkowników.
Dzięki swojej prostocie i niskich kosztach budowy i działania, technologia Fidonetu była w Polsce w latach 90. stosowana do uruchamiania pierwszych dedykowanych sieci rozległych.
Jednym z przykładów była transmisja szpitalnych statystyk medycznych w województwie katowickim.
Liczba węzłów działających w Polsce jest obecnie (2003) mniejsza niż 100.
Współcześnie Fidonet na całym świecie jest wypierany przez Internet.
Wyraźnie to widać na geograficznej mapie sieci na przestrzeni lat.
W Ameryce Północnej, gdzie Fidonet się narodził i święcił swoje pierwsze sukcesy popularności, obecnie prawie o Fidonet zapomniano.
Sieć jest wciąż aktywna w Europie, a swój szczyt rozkwitu przeżywała w ostatnich latach w krajach byłego ZSRR oraz Chinach, gdzie wciąż Internet nie jest jeszcze tak powszechnie dostępny.
INTERNET [ang. International net], informatyczna globalna sieć komputerowa oparta na tzw. protokole komunikacyjnym TCP/ IP (angielskie Transfer Control Protocol/ Internet Protocol; największa sieć komputerowa na świecie, składa się z wielu tysięcy mniejszych sieci.
NSFNET (National Science Foundation NET) "backbone"- czyli ogólnokrajowa sieć szkieletowa o przepustowości 565Kbps łącząca regionalne sieci o mniejszej przepustowości połączone z "kręgosłupem"- specjalnym komputerem, zwanym routerem.
Jest to początek prawdziwej eksplozji Internetu.
Model OSI został opracowany w celu ułatwienia realizacji otwartych (obsługiwane w środowiskach wielosystemowych) połączeń systemów komputerowych. Model ten umożliwiał współdziałanie urządzeń i oprogramowania od różnych producentów.
Model OSI zbiera w logicznie ułożone warstwy funkcje potrzebne do zdefiniowania, nawiązania i utrzymania komunikacji między dwoma (lub więcej) urządzeniami niezależnie od ich producenta i architektury. Procesy zachodzące podczas komunikacji dzielone są na siedem warstw funkcjonalnych, które zbudowane są w oparciu o naturalny ciąg zdarzeń zachodzących w czasie sesji komunikacyjnej.
Warstwy te to:
1. Warstwa fizyczna - najniższa warstwa odpowiedzialna za transmisję strumienia bitów,
2. Warstwa łącza danych - odpowiedzialna za poprawność przesyłanych danych,
3. Warstwa sieciowa - umożliwia współpracę pomiędzy sieciami, wybiera optymalną trasę transmisji danych,
4. Warstwa transportu - pełni funkcję zbliżoną do warstwy drugiej z tą różnicą że odpowiada za końcową integralność transmisji także poza lokalna siecią,
5. Warstwa sesyjna - zarządza przebiegiem komunikacji podczas połączenia między dwoma komputerami (określa czy komunikacja może zachodzić w jednym czy dwóch kierunkach),
6. Warstwa prezentacji - odpowiedzialna za sposób kodowania danych,
7. Warstwa aplikacji - pełni rolę interfejsu pomiędzy aplikacjami użytkownika a usługami sieci.


(Government OSI Profile) dopuszczony przez brytyjską CCTA podzbiór (profil) norm OSI obowiązujących w informatyce urzędowej W. Brytanii; określa zbiór dopuszczalnych typów sieci oraz ogranicza liczbę usług oferowanych przez nie na poziomie aplikacji; podobne normy zostały określone w wielu rozwiniętych krajach.